Pierre pragnął dokonać reformy systemu kształcenia i wychowania młodzieży francuskiej. Głównym obszarem jego działalności były zagadnienia aktywności ruchowej wśród młodych. Momentem przełomowym i ważnym źródłem inspiracji Coubertina stały się jego podróże do Grecji. To właśnie tam podczas jednej z wypraw poznał niemieckiego Archeologia Ernesta Curtinsa, który dokonywał odkryć starożytnej Olimpii. W ruinach świątyni Zeusa Olimpijskiego, Świątyni Hery i stadionu olimpijskiego dojrzała u Coubertina  idea wznowienia igrzysk olimpijskich. W 1894 r. w Atenach zaprezentował wizję nowoczesnych igrzysk olimpijskich. Tego samego roku w czerwcu utoworzono Międzynarodowy Komitet Olimpijski, którego pierwszym przewodniczącym został Grek Dimitrios Wikielas. Na tym samym kongresie wybrano Ateny na gospodarza igrzysk. 

Ostatecznie 6 kwietnia 1896 roku król Jerzy wypowiedział słynne słowa „Ogłaszam pierwsze międzynarodowe Igrzyska Olimpijskie w Atenach za otwarte. Niech żyją uczestniczące w nim narody! Niech żyje grecki lud !”.  Pierwszym mistrzem olimpijskim został amerykański trójskoczek James B. Colony. Co ciekawe niewiele brakowało, a nie zdążyłby na zawody. Do Aten przybył w ostatniej chwili nie wiedząc, że w Grecji obowiązuje kalendarz juliański. Na pierwszych nowożytnych igrzyskach olimpijskich nagradzani byli zawodnicy z dwóch pierwszych miejsc w każdej dyscyplinie. Złotego medalu nie przyznawano. Zwycięzca otrzymywał srebrny medal i gałązkę oliwną, zdobywca drugiego miejsca dostawał medal z miedzi i gałązkę wawrzynu, a trzeciego miejsca w ogóle nie było. Na awersie medalu była głowa Zeusa z boginią Nike, na rewersie Akropol. Z wyjątkiem szermierki (tu rywalizowali zawodowcy) w zawodach olimpijskich mogli brać udział jedynie sportowcy-amatorzy. Decyzja o wykluczeniu zawodowców została podjęta po dyskusji w czasie kongresu olimpijskiego w 1894; zastanawiano się wówczas nad granicą między uprawianiem sportu zawodowo i amatorsko. Wielkim obrońcą zasady amatorstwa był Pierre de Coubertin.

Najwięcej medali zdobył Hermann Weingärtner (sześć). Niewątpliwą gwiazdą ateńskiej areny był Niemiec Carl Schumann, który odniósł 4 zwycięstwa. Wygrał w drużynie ćwiczenia na drążku i poręczach, indywidualnie w skoku przez konia i zapasach. W tej ostatniej konkurencji pokonał większego i faworyzowanego Greka. Co ciekawe ich zmagania trwały do zmroku, ( nie istniały ograniczenia czasowe) i dopiero dogrywka następnego dnia przesądziła o zwycięstwie Niemca. Jedną z ciekawszych konkurencji było wspinanie się na maszt po linie. W zawodach wystartowało 5 zawodników, a tylko dwóch ukończyło zawody. Podziw mogła budzić wszechstronność niektórych sportowców. Oto Fritz Traun po odpadnięciu w biegu na 800 metrów udał się na zwiedzanie Aten. Tutaj spotkał Johna P. Bolanda, postanowili kupić rakiety do tenisa i wspólnie wystartować w turnieju. Ku zdumieniu wszystkich wygrali.

Pierwsze nowożytne igrzyska znane jako Igrzyska I Olimpiady zakończyły się 15 kwietnia. Po zakończeniu zawodów niektórzy sportowcy byli za tym, aby igrzyska olimpijskie rozgrywać wyłącznie w Grecji. Coubertin jednak był temu przeciwny. Stwierdził, że nowożytna olimpiada powinna odbywać się cyklicznie w różnych miejscach. Zgodnie z jego życzeniem drugie igrzyska miały miejsce w Paryżu. 

Bibliografia:
http://www.olimpijski.pl/pl/77,pierre-de-coubertin.html
http://historiasportu.info/2016/04/06/ateny-1896-czyli-nowozytne-igrzyska-olimpijskie-wlasciwie-bylo/
https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/1091942,Pierwsze-nowozytne-Igrzyska-Olimpijskie
https://pl.wikipedia.org/wiki/Letnie_Igrzyska_Olimpijskie_1896#Ceremonia_zamkni%C4%99cia

---

Tagi: pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie 1896 igrzyska olimpijskie historia igrzysk olimpijskich 

---